Sokağımı seviyorum... Karda yürüyüp de ilk iz bırakan ben oluyorum sabahleyin ama bu ayazda çalışmak için erkenden sokağa çıkan tek ben olmak da üzüyor beni…
Sokağımı seviyorum...
Sakin sessiz oluşu huzur veriyor bana ama insan sesi duyamamak yalnızlığa garkedip ürkütüyor beni…
Sokağımı seviyorum...
Her kapıda parkeden taşıtlara rağmen köşeyi dönüp eve varana kadar bir araba kesmiyor yolumu,aksatmıyor yürüyüşümü ama bir benim kapımda araba olmayışı üzüyor beni…
Her kapıda parkeden taşıtlara rağmen köşeyi dönüp eve varana kadar bir araba kesmiyor yolumu,aksatmıyor yürüyüşümü ama bir benim kapımda araba olmayışı üzüyor beni…
Sokağımı seviyorum;
Sağlı sollu iki başında ayrı güzergahlardan her yana giden taşıtlar geçiyor ama canım istediğinde bir yere gidememek üzüyor beni… Sokağımı seviyorum;
Adım başı bir ağaç ekili, diplerinden rengarenk akşam sefası fışkırıyor ama benim kapımdaki ağacın dibinde ot bitmemesi üzüyor beni…
Sokağımı seviyorum;
Yaşlı başlı insanlar sağlıklı dolanıyorlar ortalıkta ama çocukların az oluşu uzay yolu filmlerini hatırlatıp üzüyor beni...
Sokağımı seviyorum;
Sessizliğiyle huzurla rahat bir uyku çekiyorum ama her sabah sela sesiyle uyanmak üzüyor beni...
Sokağımı seviyorum;
Sessizliğiyle huzurla rahat bir uyku çekiyorum ama her sabah sela sesiyle uyanmak üzüyor beni...Sokağımı seviyorum;
İrili ufaklı bir sürü market bir adım uzağımda ama alış veriş yapamamak üzüyor beni…
Sokağımı seviyorum;
Herkesin hali vakti yerinde, şıkır şıkır giyimli insanlar, lüks arabalı, konforlu evleriyle keyifler gıcır ama ülkemin gerçeklerinin aklıma düşmesi üzüyor beni…
Sokağımı seviyorum;
Yep yeni modern binalar kat kat diziliyor gün gün ama benim evimin eski olup habire arıza çıkarması üzüyor beni…
Sokağımı seviyorum;
Gelip geçerken birbirini kahve içmeye çağıran insanların sesini duymak mutlandırıyor beni ama henüz bir kahve içimlik komşu edinememem üzüyor beni… Sokağımı seviyorum;
Akşam eve dönerken buram buram yemek kokularını duymak mutlu yuvaların oluşunu sezdiriyor bana ama evimde sıcak yemek olmayışı üzüyor beni…
Sokağımı seviyorum;
Şen kahkahalar şakıyor açık pencerelerden ama gülecek bir nedenimin olmayışı üzüyor beni…
Sokağımı seviyorum;
Kapıların zilleri çalınıyor işten dönenlerce gülen bir yüz karşılıyor geleni ama her defasında anahtarla kapımı açmak üzüyor beni…
Kapıların zilleri çalınıyor işten dönenlerce gülen bir yüz karşılıyor geleni ama her defasında anahtarla kapımı açmak üzüyor beni…
Sokağımı seviyorum; Sabah akşam hızla gelip geçiyor koşuşarak insanlar spor yapıyorlar gülen yüzleriyle ama eski bir dostla karşılaşamamak üzüyor beni…
Sokağımı seviyorum
Yaşamın tüm güzellikleri sinmiş üzerine ben de bunun farkına vara vara tadını çıkarmaya çabalıyorum…
15.04.2012
Günay UZUNER
Yaşamın tüm güzellikleri sinmiş üzerine ben de bunun farkına vara vara tadını çıkarmaya çabalıyorum…
YanıtlaSilkeşke hayatın bütün güzellikleri bütün sokaklarda olsaydı da geçtiğimiz sokaklardan bir daha geçmek istemeseydik.
aynı sokaktan bir daha bir daha geçmek anılarımızı tazelemek, kaybettiklerimizi bulmak, yeni sokaklara başlangıçlar yapacak olmaktan ürkmek için olsa gerek biraz da , güzellikler değil sadece tekrar geçmeyi istediğimiz :)
YanıtlaSilbizi eski sokağımıza çeken alışkanlıklarımızdır aslında. güzelle, iyi ile yaşayamaya alışma güdüsü. zaten öyle olmuyor mu iyi anılarımız varsa bir şekilde o atmosferi bir kez daha koklamak istiyoruz. olumsuz şeyler yaşanmışsa "aman boşverr" deyip geçmiyor muyuz :)
YanıtlaSil