SİZLERLE SON DERSİMİZ

                                                                                                                 Gaziahmetmuhtarpaşa ilköğretim Okulu  5/A Sınıfına 

25.06.1999

                                                                                                                              Cuma

Sevgili  Yavrularım, 

                                                    

Beş yıl önce ellerime geldiğinizde miniciktiniz. Şimdi bir size, bir geçen yıllara, bir de geldiğiniz ilk güne baktığımda kocaman bir insan olduğunuzu görüyorum.

Size vereceklerimin en iyisin vermeye çalıştım. Verdiklerimin karşılığı davranışlarınızda, yaşantınızda yansıyacak biliyorum.

Biliyorum ki benim sulayıp, büyüttüğüm çiçeklerim, iyi birer insan olacak. O insan;sevecen, paylaşımcı, barışsever, haksızlığa karşı duran,  iyimser,  herkesin hakkını kendi hakkı gibi koruyan, herkese yaşama hakkı tanıyan, büyüklerine saygılı, küçüklerini seven, doğruluğa koşan, kötülükten kaçan, yalanı sevmeyen, hem de hiç sevmeyen, mesleği ne olursa olsun mesleğinin en iyisi olan, yaşamı seven ve yaşama sıkıca sarılan, başkalarının düşüncelerini beğenmese de saygı duyan, kendi düşüncelerini ise hiç kimseden hiç bir şeyden çekinmeden- korkmadan rahatça açıklayan, soran, sorgulayan, düşünen bir insan olacak...

Sizlerden çok şey mi bekliyorum dersiniz? Şu an size öyle geliyor değil mi? Ama ben biliyorum ki benim çiçeklerim her şeyin en iyisini, en güzelini yapacaklar. Çünkü bunlar, size yavrularım yaşamın güzelliklerini de beraberinde getirecek. İşte, size zaman zaman yaptığım baskılar da sırf bu yüzdendi.

Beş yıl boyunca ara sıra üzülmüş, kızmış gibi görünsem de hiç üzmediniz, kırmadınız beni. Ufak tefek şeyler olsa  da bunları yaşamın tuzu biberi sayalım. Her zaman sizlerle gurur duydum; hep onurlandırdınız beni. Bu nedenle çok teşekkür ediyorum sizlere.

Aileniz de sizlerle gurur duymalılar; çünkü sizler çok özel, çok farklısınız. Sizler gibi cevherler yetiştirdikleri için onlara da teşekkür ediyorum.

Sevgili Yavrularım,

Birazdan beş yıldır büyüttüğüm kuşlarımın, sizin, kafesinizin kapısını ellerimle açıp; salacağım, uçuracağım sizi gökyüzüne.

Dilerim gökyüzünde özgürce uçarsınız. Zannediyorum öyle de olacak. Çünkü sizler kendi başına yeten insanlar oldunuz; ya da ben öyle görüyorum, görmek istiyorum sizi.

Gökyüzünde özgürce kanat çırpıp ; mutlu ama zararsız ve üretken bir kuş olasınız.

Hatırlarsınız bir gün bana: “En çok neyi seviyorsunuz öğretmenim?” diye sorduğunuzda, “Özgür olmayı.” demiştim.

Özgür ama sorumluluğunu bilen kuş olacaksınız; mutlu  ve güzel. Meyve veren dallara konasınız benim canlarım.

Gelecekte bir gün sizleri görmek isterim. Gelecekte sizleri arzuladığım gibi görmek dileğiyle, siz de arzularınıza kavuşasınız benim canlarım.

Sizleri hiç ama hiç unutmayacağım

Kendinize, ailenize, çevrenize, yurdunuza, insanlığa yararlı insan olduğunuzu şimdiden görüyorum. Her şeyi, herkesi bolca sevin yavrularım. Sevgi her zorluğun üstesinden gelecektir. Karşılıksız sevin, verici olun.

Gönlünüzde hangi anın mutluluğu varsa; size yaşamınızda gelecek günlerin bunları getirmesini dilerim.

                                                    Hoşça kalın...!

İkinci anneniz

Günay UZUNER