BASAMAKLAR

         "Geçmek bilmiyor" dediğimiz zamanımızı çabucak tüketiyoruz. Oysa  Ahmet Haşim : "Ağır ağır çıkacaksın bu merdivenlerden”  demişti şiirinde; yaşamın tadına varmamızı öğütlercesine... Halbuki biz akıp giden  anların bir daha geri gelmeyeceğini bildiğimiz halde  bilinçsizce tüketerek  onu; " Offf bir türlü geçmiyor şu zaman!" diye sızlanıp duruyoruz.

         Altmışa merdiven dayadığım bu günlerde arkama dönüp baktığımda hızlı çıkışım da olmuş basamakları; yorulup, dinlendiğim de; "Şu zaman geçmiyor" dediğim de; basamakların hakkını vere vere çıktığım da;  şarkılar eşliğinde sekerek çıktığım da.

          Henüz okula başlamamışken özenip okullu gibi davranmak;onlu yaşlarda 'ağır başlı' deyiminden hoşlanıp  olgun davranışlar göstermek; gençlik dönemlerinde ülkenin gidişatını beğenmeyip, kurtuluş mücadelesine katılmak; hedeflerini daraltıp ilk gördüğün okula kapağı atıvermek; erkence evlenip, erkence anne oluvermek… Körpe dimağları hedeflerine ulaştırabilmek adına her birinin ellerinden ayrı ayrı tutabilmek...Bir şehir insanı bir taş bina içerisinde tüm zorluklara karşın sağlıcakla koruyabilmek... Sanki yaşamda olabileceklerin hepsi oluvermiş gibi… yapılacak hiç bir şey kalmamış gibi.. Son basamağa gelmiş gibi...

             “Offf sıkıldım!” ları pek söylemesem de, dolu bir yaşamın boşluklarını, boşa geçmişliklerini fark ediyorum şimdi, yaşam merdiveninin bulunduğum basamağından geriye baktığımda. Zirveye baktığımda  belli belirsiz birkaç basamak kalmışlığı gözükse de yorgunluktan; bende arta kalan zamanı dos dolu , mutlu, huzurlu geçirme telaşı da başladı.

            Yukarı çıktıkça, yaşam yolculuğunda eğleştiğim yerlerden gönül ve zihin heybeme doldurup birlikte  yol aldıklarımın yükü de çoğalarak benimle çıkıyor ve yüküm ağırlaşıyor; ben de  şairin dediği gibi artık;” ağır ağır” çıkıyorum merdivenin basamaklarını.

          Heyecanlı , kanı deli deli akan gençlerle aşık atıyorum oturduğum yerden. Onların hızına yetişemesem de, az ara farkla peşlerinden yetişiyorum işte. Mesela şu an: Adnan Hocam “Bir kağıt daha !” dedi. Birlikte yazı yarışması yapıyoruz... diyordum ki  tam; O ,yazısını bitirdi bile. Seda “Pıt pıt pıt” diyerek son rötuşlarını yapıyor. Mustafa latifelerini bıraktı kendi yönetiminin derinliklerinde geziniyor gibi gözüküyor. Ben de oturmuşum birbasamağa  son demlerinde yaşamımın, gençlerle eğleşiyorum.

        Bulunduğum yer çok güzel, yaşadıklarımızı tekrar geçmek gibi bir lüksümüz olmayacağına göre alt basamaklara da geri inme gibi bir şansım da yok. Bulunduğum basamakta daha uzun, daha sağlıklı, daha güzel, daha anlamlı ve yeni  yeni basamağına basmışlar için kendi merdivenlerine, izinden yürüyecekleri güzellikler bırakmak için kalabilmenin yollarını bulmalıyım diye düşünüyorum. Bu olsa olsa kalemimin ucundan dökülen sözcüklerin cümbüşü olacak.

         Yaşantım boyunca mükemmel olmanın yollarını arayıp durdum, kendimin ve başkalarının hatalarından dersler çıkararak hatalarımı aza indirmeyi, güneşe ulaşmayı hedefledim.  Hangi basamağında olduğumu bilmiyorum  kendime özge merdivenimin, fakat merdivenimden yeniden tırmanacaklara,  tekrar geçecekleri ölmez eserler bırakırsam basamakların sonuna gelmiş, güneşe ermiş olacağım...

         

10.12.2011          

Günay UZUNER    

FBM blogerleriyle  "basamaklar"ını tıımandığım yarışta zirveye  bu kadar çıkabildim.