Tomas Hobbs’a göre “İnsan bencil bir yaratıktır.” Varlığını sürdürme ve geliştirme isteği onun temel güdüsüdür. Bu yüzden de insan, dünya nimetleri hep kendinin olsun ister. Ama bunu herkes istediği için, herkesin herkesle savaşı durumu meydana gelir.
Çeşitli yasalarla insan ve doğa korunmaya alınmış, çeşitli kuruluşlar bu görevi üstlenmişler, vakıflar, partiler kurmuşlardır.
“ Benim olsun, ben güçlüyüm, daha çok olsun!” mantığı insanları kendiyle, kendi türüyle ve doğayla savaşa itmiştir. Birey kendi çıkarlarını düşünürken, kendini, kendi türlerini ve doğayı yakmış, yıkmış, yok etmiştir.
Parçalanamaz denen atomu parçalayıp, enerji üretip, nükleer enerjiyi, nano teknolojileri de geliştirerek insanlığın yararına kullanırken, aynı atomu parçalayıp bomba oluşturarak insanları hatta tüm canlıları yok etmeye çalışan, doğayı tahrip eden biz olmuşuz.
Gelecekte kullanabileceği başka mekanlar olsun diye uzayda, diğer gezegenlerde, yaşam koşulları aramaya başlamıştır.Tıpkı Orta Asya’da kıtlık boy gösterdiğinde Türk boylarının yeni, güzel ve yaşanabilir bir yurt arama düşüncesiyle Anadolu’ya göç etmeleri gibi…
Nükleer savaşlardan korunmak için yeraltında sığınaklar yapılmış, yaşamlarını sürdürecekleri gereksinimi depolamışlardır. Uzayda yer aramalarının temel nedeni de budur. Dünyada yaşam koşulları sona erecek, yeni dünyasında hükümranlığını sürdürecek insanoğlu. Aya , uzaya yolculuk yapıp, gelecek dünyaları kurmaya çalışırken, bir yandan da zaman tünelinde yolculuğun geçmişe ve geleceğe yolculuğa dönüştürülmesi çalışmalarını da yapmaktayız. Bunun peşi sıra reenkarnasyonu yaratmaya başlayıp; insan ruhunun ve bedeninin geçmişteki yaşamlarına yolculuk yaparak, geleceğine ışık tutmaya çalışmaktayız.
Hava kirliliklerinin de baş nedeni insandır. Petrolü yer altından çıkarıp yararlanma yoluna giderken, bu ürünlerin çeşitli yollarla çevreyi ve havayı kirletmesini de becerdik.
Teknolojiyi geliştirmek için tarım alanlarına fabrikaları yerleştirip, bacalarını tüttürenler, zamanı kısaltmak için taşıtları ulaşımda kullanırken egzoz gazlarından çıkan dumanı havaya gönderenler, güzel kokmak adına spreylerini, havaya salanlar, atmosferin de dengesini bozdular, ozon tabakasını deldiler. Bu kirlilikten kendilerini kurtarma çarelerini yine kendileri arayıp bulmaktalar. Gaz maskeleri, ağaç dikme , fabrika bacalarına filtre takmak gibi. Kitaplar daha yüzyıl öncesi İstanbul’unu anlatırken boğazın incisi, doğanın süsü olarak betimliyorlar. Günümüzdeyse çarpık kentleşme sonucu incilerden, süslerden eser kalmadığını görmekteyiz. Şehir kuralım derken kendi elimizle yok ediyoruz doğayı. Yaşam alanlarını genişletiyoruz derken yaşam koşullarını sınırlandırıyoruz bile bile. Tahrip edip yok ettiklerimizi de resimlerde, filmlerde, fotoğraflarda yaşatmayı anı deyip marifet sayıyoruz.
Yer, yurt,işyeri açmak için, ormanları yakıp yok eden yine insandır. Binlerce hektar ormanlık alanlar bir kibrit çöpü ile insan eliyle yok edilmekte. Bu ormanlarda binlerce bitki ve hayvan türünün yaşadığını bilmekteyiz. Ormanlarla birlikte bitki türleri, hayvan türleri azalmakta ve yok olmaktadır.
“Baltalar elimizde, uzun ip belimizde, biz gideriz ormana, şarkısını da, “Yaz demeden, kış demeden ağaç dikelim “ türküsünü de biz söylüyoruz. Yani doğayı yakıyor, yıkıyor, yapıp yeniden inşa ediyoruz. Ağaç dikme kampanyalarına topluca gidiyor, bir kibrit, bir balta ile de ormanı yok edebiliyoruz. Kuraklığın nedeni ağaçları keserek biz olduğumuz gibi, ağaç dikerek yağmuru çeken de biz olduk. Suni yağmurlar bile yağdırdık..
Sellerin erozyonun nedeni de biziz. Zararlarından korunmayı ve önlemini de almayı biliyoruz.
Fabrika atıkları nükleer atıklar sonucu topraklar, akarsular, göller, denizler kirlenmekte, bitki, hayvan ve insanlar zarar görmektedir. Bu nedenle çeşitli hastalıklar, sakatlıklar yaşanmakta; bu hastalık ve sakatlıkların nesiller boyunca sürdüğü de bilinmektedir.
Daha bol ürün almak adına bitki ve hayvanlara verilen ilaçlar, hormonlar canlıları olumsuz etkilemektedir.
Güneşin olmazsa olmaz olduğunu biliyoruz.Yararlarını da, zararlarını da saymakla bitiremeyiz. Güneş yanıklarının önlemini ve çaresini bulan insan, zararlı güneş ışınlarından yararlanmayı da bilmiştir.
İnsanoğlu ilk yaratıldığı günden beri çok çeşitli nesne ve olaylarla dolu bir evrende yaşamaktadır. Bu nesne ve olayların var oluş nedenlerini de merak etmiştir. Kendi de evrenin bir parçası olduğundan kendi keşfine de çıkmıştır. Kendini tanıyıp, bulmuş, geliştirmiş, yaşam tecrübelerini kuşaktan kuşağa aktararak günümüze ulaştırmıştır. Evrende küçücük bir varlık olup, düşünce gücü ve iç güdüleri ile evrenin tek hakimi olduğunu bilmiş, hakimiyetini sürdürmüş, bizlere el vermiş; şimdi milyarlarca dünyalı olarak doğaya hükmedip, devranımızı sürdürmekteyiz. Doğaya karşın doğadaki devranımızın kanıtını ünlü filozof Deskartes’in “Düşünüyorum o halde varım!” sözüyle pekiştirmek daha uygun olacaktır.
Günay UZUNER
05.05. 2002
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder